کد مطلب:88642 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:281
[صفحه 320] است آدم پرهیزگار قول را با عمل تزئین می كند، عمل او موافق قول او است، اگر امر به معروف می كند، خود عالم به آن معروف می باشد و اگر نهی از منكر می كند، خود از آن باز می ایستد، و مرتكب نمی شود، وعده می دهد و وفا می كند، هرگز چیزی نمی گوید كه انجام ندهد، و وعده ای نمی دهد كه از آن تخلف كند، زیرا می داند دچار سخط و غضب الهی می شود، خداوند می فرماید: «لم تقولون ما لا تفعلون كبر مقتا عند الله ان تقولوا ما لا تفعلون»، چرا می گوئید آنچه را كه انجام نمی دهید. بزرگ است نزد خداوند از نظر غضب و سخط اینكه بگوئید آنچه را كه انجام نمی دهید[1]. غضب الهی كه در عذاب او جلوه می كند، بسیار ناگوار است. «فكبكبوا فیها هم و الغاوون- و جنود ابلیس اجمعون»، آنها و گمراهان به روی در آتش افكنده شوند- و لشكریان ابلیس نیز همگی چنان شوند.[2]. در ذیل این آیه «فكبكبوا فیها هم والغاوون» ابی بصیر از امام باقر نقل می كند كه حضرت فرمودند: «هم قوم و صفوا عدلا بالسنتهم ثم خالفوه الی غیره»، اینها (كه دچار عذاب شده و به رو به آتش می افتند) كسانی هستند كه سخن خوب و حرف حق را با زبانهایشان گفتند، سپس نسبت به غیر در مرحله ی عمل مخالفت كردند.[3]. ابن ابی الحدید گوید شعرا حوص به این مطلب اشاره دارد كه: و اراك تفعل ما تقول و بعضهم (و می بینم تو را كه عمل می كنی آنچه می گوئی، و بعضی از آنها زبان منافقانه دارد و می گوید آنچه را كه انجام نمی دهد). [صفحه 321]
مسئله دیگر كه روی آن تكیه می كنند تركیب قول و عمل یا گفتار و رفتار با هم
مذق اللسان یقول ما لا یفعل
صفحه 320، 321.